Dameskamer

Meer over de behangtechniek in de Dameskamer

Om ruimtes behaaglijker te maken werden er al eeuwenlang kleden opgehangen. Later ontstond het gebruik om daar aan elkaar gemaakte vellen leer voor te gebruiken, die waren vaak met reliëf versierd. Dit versierde reliëf werd met kleur en bladzilver bewerkt. Door er een donkere vernis op te zetten leek het bladzilver dan goud, vandaar de naam goudleer. Dat goudleerbehang verhuisde ook mee.

Nog later werden de wandkleden vervangen door banen mooie stof die vaak met versieringen langs de wanden hingen. Ze waren als een soort vlakke gordijnen langs de wand opgehangen, daar komt weer de naam behang vandaan. Tijdens de barokperiode 1575-1750 ontstond de gewoonte om stoffen op te spannen op raamwerken. Soms zaten die raamwerken binnen een houten lambrisering soms waren de wanden ‘blind’ behangen.

Vanuit Engeland kwam vanaf de 18e eeuw de gewoonte om handbeschilderde afbeeldingen op papier te gebruiken als wandversiering. Hele taferelen werden op stroken geschilderd die dan als één geheel aan elkaar geplakt werden. Die stroken met papier werden later met houtblokken (stempels) in patronen gestempeld. Of werd er een soort wolvezel op papier geplakt. Dat gebeurde door lijm in bepaalde patronen op het papier aan te brengen, dan leek het op velours.

Aansluitend werd papier vanaf de 19e eeuw met machines bedrukt en hadden we het moderne behang. In de dameskamer in de zijvleugel is authentiek gemaakt behang uit de 19e eeuw te zien (1880). Met de hand worden de ronddraaiende stempels ingesmeerd. De verf is op basis van natuurpigmenten.